اثر شنا، غواصی اسکین و اسکوبا در اعماق مختلف بر فیبرینوژن و پلاکت سرمی مردان غواص

مقدمه: هدف این تحقیق بررسی اثر شنا، غواصی اسکین و اسکوبا در اعماق مختلف بر فیبرینوژن و پلاکت سرمی مردان غواص بود.  روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی هشت نفر از غواصان تیم امداد و نجات هلال احمر استان کهکیلویه و بویراحمد به­ طور داوطلب شرکت کردند. تمامی آزمودنی­ها در آب­های آزاد دریای قشم در روز اول به­ مدت 20 دقیقه در سطح آب شنا نمودند، در روز دوم به ­مدت 20 دقیقه غواصی اسکین نمودند، سپس در روزهای سوم، چهارم و پنجم به­ ترتیب در عمق­های 10، 20 و 30 متر به­ مدت 20 دقیقه غواصی اسکوبا داشتند. قبل و بلافاصله پس از شنا و غواصی خونگیری به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ­ها از آزمون­های t وابسته، آنالیز واریانس یک­طرفه و تعقیبی توکی استفاده شد. یافته­ ها: افزایش فشار محیطی ناشی از غواصی اثر معنی­ داری بر تغییرات پلاکت سرمی ندارد با این وجود اثر معنی ­داری بر افزایش فیبرینوژن سرمی داد  همچنین 20 دقیقه غواصی اسکوبا در اعماق 20 و 30 متر منجر به افزایش معنی ­دار فیبرینوژن نسبت به غواصی اسکوبا در عمق 10 متر  و همچنین غواصی اسکین می­گردد. نتیجه­ گیری: به­ نظر می­رسد تأثیر غواصی بر سطح فیبرینوژن تا حد زیادی بستگی به عمق دارد به­ طوری که با افزایش فشار محیطی ناشی از غواصی مقادیر فیبرینوژن سرمی مردان غواص افزایش می­یابد.